Empsy en Sarah gaan trouw elke zondag naar de kinder/jeugddienst van de Open Poort en ze hebben maanden geoefend en getraind om nog beter te worden in hun talenten. En toen kwam het moment dat ze mochten schitteren en shinen. Empsy deed mee met een dans en Sarah heeft gezongen. Hier een paar foto's en een link naar een video die een impressie geeft de avond! Ondertussen heb ik mijn best gedaan om nog weer eens mee te draaien met de woensdagmiddag bijbel/knutselgroep. Ik geniet onwijs van al die mooie kids! Het is geweldig om te kunnen helpen. Helaas is het met baby erbij bijna niet te doen, en als ik Sam alleen laat met de 3 pubers en 3 kleintjes is het ook wat teveel van het goede. Ik ben daarom tot realisatie gekomen dat ik toch beter kan stoppen voor nu. Maar wat heb ik een fijne tijd daar mogen beleven en hoop en bid ik dat het werk van de Open Poort nog lang mag voortbestaan!
0 Reacties
Ai ai ai...omstreeks lunchtijd belt Sam, die pas daarvoor vertrokken is richting de stad om Jaïsa van school te halen, "Ik heb een ongeluk gehad". Voor de mensen die ooit op Curacao geweest zijn, ongelukken gebeuren hier heel vaak. Mensen gebruiken nauwelijks hun knipperlichten, inhalen mag zowel links als rechts, mensen weten het verschil niet tussen rotondes of pleintjes en hoe je daar gebruik van kunt maken, er is geen APK, banden/remmen zijn vaak versleten, wegdek is vaak glad door olieresten en in slechte staat, veelal geen belijning op de weg meer aanwezig, mensen rijden door rood, weinig verkeerscontroles, en ga zo maar door... Omdat we veel rijden en vaak rijden om de kinderen dagelijks van en naar school te brengen zie je dagelijks gemiddeld wel 2-3 ongelukken. Soms zijn ze erg heftig (gewonde, en zelfs overleden mensen die op straat liggen) dus je kunt je voorstellen dat ik wel even de schrik in de benen had toen Sam mij belde. Gelukkig zijn wij tot die dag nooit echt in een ongeluk terecht gekomen welke 'hard' ging, zo is er wel eens iemand achterop ons geknald bij nat wegdek toen we stopten voor een stoplicht e.d. maar tot nu toe zijn waren we er altijd vrij goed vanaf gekomen... Dus ik vraag hem: "Eh wat is er gebeurd, waar sta je?" "De auto rijdt niet meer? Jaïsa moet wel van school gehaald (zeker nog in de spits 3 kwartier rijden)", "Uh ik pak Efraïm en Simcha in de bus en kom eraan". Bij Sam aangekomen, is de wegenwacht nog onderweg (die maken hier foto's van het ongeluk voor de verzekering, je mag je auto ook niet verplaatsen tot ze geweest zijn, het overige verkeer moet maar door de berm e.d.) Hij zit nog in de auto en heeft nekpijn, hij heeft een flinke klap gemaakt met de auto. Hij vertelt dat er een truck reed met een auto erachter, hij reed er al een tijdje achter en besluit rustig in te gaan halen. Op het moment dat hij bijna voorbij de auto is, besluit deze bestuurder, zonder in zijn spiegels etc. te kijken ook in te gaan halen! Sam toetert, maar de persoon drukt hem zo de weg af...Helaas stonden daar ijzeren paaltjes gevuld met beton en de auto komt in 1 klap stil te staan. We besluiten dat, ondanks Sam zich aardig goed lijkt te voelen, wel de ambulance te bellen. (in 2007 na een brommerongeval met gebroken ribben, interne bloedingen en gescheurde milt stond meneer ook vrolijk op, dusse het zegt allemaal niet zo veel). Ik zeg hem, met zijn bloedverdunners, dat we aan de buitenkant misschien niets zien, maar er van binnen een interne bloeding kan zijn, als we naar huis gaan, en vanavond in bed liggen en hij zich opeens niet lekker voelt, zitten we ermee...dat risico durf ik toch echt niet te nemen. Ondertussen scheur ik naar de andere kant van de stad met de kids om Jaïsa op te halen. Op de terugweg meteen maar naar het ziekenhuis, maar daar moet ik nog wachten tot hij ook binnen wordt gereden. De auto wordt ondertussen naar huis gesleept. Een vriendin komt langs om even op de kinderen te passen, zodat ik ook even de EHBO op kan om bij Sam te zijn. Fijn die reddende engeltjes die er zijn wanneer je ze nodig hebt! Sam krijgt een CT scan van zijn nek e.d. zijn bloedverdunning blijkt veelte hoog te zijn, hij moet een nachtje blijven. Maar hij heeft geen scheurtjes in zijn nekwervels of iets dus die irritante kraag mag er af. Wel is er nog steeds kans op een spontaan interne bloeding. Maar gelukkig komt die lekker niet... Ik zei al: "Het was alweer anderhalf jaar geleden dat je een ziekenhuis bed getest had, dus het werd wel weer tijd". Mag ik even noemen dat ik het wonderbaarlijk vind dat hij er zo vanaf is gekomen? Hij droeg juist net even geen gordel, met hoge bloedverdunning, zo'n klap, de auto total loss!!! En zelfs zijn net nieuwe bril is gespaard gebleven?!! Danki Dios (Dank U wel Here God)... Dan kwam het lange verhaal van wie is de schuldige, zou de andere man wel de waarheid hebben vertelt, zal de verzekering wel gaan vergoeden? Hoe gaan we de auto laten slepen, waar moet hij staan, wat moet er gebeuren? Heel veel geregel en het heeft ons nog wel de nodige (in)spanning bezorgt. Maar uiteindelijk is de auto total loss verklaard, hebben we geld gekregen van de verzekering (Sam was dus niet aansprakelijk gesteld, maar de anders zat fout) en hebben we zelfs het wrak nog kunnen verkopen! Nu moeten we ons even zien te redden met alleen de bus, en dat is soms best lastig (als de een de kinderen ophaalt of naar de stad is, kan de ander helemaal niets, vast aan huis, en met totaal 6 kids en 2 volwassenen is een extra 'ride' wel praktisch hoor)... Maar we mogen niet klagen..het had immers heeel anders kunnen zijn.....
Nog maar net 2 dagen naar school geweest en al moeten trakteren (en mama flink druk met die traktatie) en in prinsessenjurk naar school, allemaal best spannend. En dan thuiskomen en 's middags nog visite, taart en meer cadeaus! Toen was het zover voor Jaïsa: haar allereerste schooldag! Mama had er ook al buikpijn van, dan moet je kleine meisje het opeens helemaal alleen oplossen allemaal. In een klas met 30 andere kinderen, een meester, een plein vol kinderen en ouders en drukte. Alles nieuw...! Ze hield zich groot, maar bij het ophalen kwamen de traantjes.. "Ik vind de grote school niet leuk". Toch ging ze de volgende dag weer blij naar school. Trots op haar uniform, schoenen en tas (die overal mee heen moest, van speeltuin tot ermee in bed slapen). Het is nog even wennen maar ze vindt het wel leuk!
Martine die nog ons heeft geholpen jaren terug in de huishouding, toen ze nog als vrijwilligster bij Hebron werkte, is pas getrouwd met haar grote liefde Harm-Jan. Hun wens was een huwelijksreis naar Curaçao, dat leek bijna onmogelijk, maar Hij maakte het mogelijk! Ze wilde heel graag nog wat extra trouwfoto's maken maar dan nog hier! Wauw, wat zien ze er mooi uit he? Maar wel errug warm!! We hebben genoten van de leuke gesprekken lieverds!
We willen iedereen onwijs bedanken voor alle leuke, lieve kaarten en cadeaus en bezoekjes die we mochten ontvangen. Wat fijn om te weten dat er zoveel mensen met ons meeleven en in ons geluk willen delen! Het leven kan niet altijd alleen maar voorspoed zijn, daar weten we alles van natuurlijk. Net als bij de meiden, is er bij Efraïm ook bloed afgenomen na de geboorte om te onderzoeken of hij ook het syndroom van Marfan heeft net als papa (50% kans erfelijkheid in DNA). Jaïsa en Simcha hebben het beiden niet; en dat zo jong weten geeft rust dat je daar ook nooit aan hoeft te twijfelen. Mijn vertrouwen was zo groot dat ook Efraïm het niet zo hebben. Immers die ellende van openhartoperaties en dat zijn kinderen dan ook weer 50% kans erop hebben in de toekomst mag toch een keer afgelopen zijn? Maar aan de andere kant weet je dat de kans bestaat... En toen kwam het nieuws dat hij het inderdaad toch heeft. Nu nog niets van te merken, want hij zit bovenin de groeicurves of er zelfs boven en de kinderarts heeft hem onderzocht en alles is nu picobello. Our God is greater! God heeft door de ziekte van Samuël heen ook Zijn kracht en liefde laten zien en dat hij er nog steeds is, is een wonder! Maar ik zal eerlijk bekennen dat ik het wel even moest verwerken en een plekje moest geven... We genieten allemaal enorm van ons kleine mannetje, het is zo bijzonder: zo'n klein broertje!
Voor het eerst sinds 5 jaar kwam de broer van Samuël met zijn vrouw en kind naar Curaçao. Zij wonen in Duitsland en het is zo bijzonder dat we Benjamin, Katrhin en Frieda mochten verwelkomen! Ze konden verblijven in de container van de familie Brand die omgebouwd is tot een piepklein huisje. Zo konden we bijna elke dag van elkaars gezelschap genieten en het was heerlijk! Een hele bijzondere, kostbare tijd met elkaar! 17 Juli hebben we Efraïm Manasse Rave opgedragen aan God. Pastor Kenneth Thijm heeft voor hem gebeden tijdens de dienst van Iglesia Bida Nobo bij de Cinemas! Samuël mocht daarna nog spreken. Het was een mooi moment, al wilden de kleintjes niet echt even rustig wachten en stilstaan. Met het opdragen willen we God bedanken dat Efraïm geboren is, Hem zegenen en vragen om wijsheid, geduld en liefde om hem op te voeden en dat we bidden en hopen dat Hij ook God mag kennen. Sarah had al ruime tijd geleden aangegeven dat ze zich graag wilde laten dopen! Met de familie Brand soort van spontaan gepland: maandag eind van de middag op het strand van St. Cruz. Ook Sasha Brand wilde zich dopen! Gerda Brand begeleidt een aantal moeders en deze wilden zich namelijk ook graag laten dopen. Ook tante Bep en de kinderen van Siloam en de medewerkers van Siloam waren er en nog zoveel meer mensen. We waren met een grote groep. Heerlijk gezongen, Sam een stukje gedeeld uit de bijbel en daarna mochten de dopelingen aangeven waarom ze gedoopt wilden worden en het daadwerkelijke dopen! Het was zeer bijzonder! Filmpje komt later nog op ons youtube kanaal. Spontaan kwam er ook nog een dopeling bij ;) Jooske Brand! Toen mochten we alweer vieren dat Sam weer een jaar ouder mocht worden! Iedereen die tijd had en het gezellig vindt mocht komen en zo werd ons huisje erg warm en gevuld met leuke mensen en gesprekken! PS de eerste foto is nog van vaderdag ;) Rapporten: Sarah heeft een mooi rapport gekregen, de laatste toetweek was goed gegaan en daarom heeft ze van ons nu een mobiele telefoon met simkaart gekregen. We zijn trots op haar en ze zal komende schooljaar naar VSBO Marnix College op een andere dependance gaan, namelijk aan de Cas Cora weg. Ze blijft op de praktijkleerweg en gaat de richting op van economie en administratie. Ze heeft daar erg zin in. Zet hem op Saar! Empsy moest erg hard werken aan wiskunde om op hetzelfde niveau te blijven volgend jaar. Helaas had hij het toch een beetje weer op het laatste moment aan laten komen en niet steeds geoefend met wiskunde en zijn huiswerk gemaakt. Daarom moesten we de keuze maken. Of op hetzelfde niveau blijven maar dan een richting kiezen die hij eigenlijk niet wil, bijvoorbeeld de verzorging kant op.. Of een niveau lager en dan wel naar elektrotechniek. We kozen voor dat laatste. Nog meer praktijkonderwijs en dan ook nog in de richting die hem interesseert, zal hem meer motiveren :) We zijn benieuwd hoe het hem zal bevallen. Daniël was afgelopen jaar, na 2 periodes van alleen onvoldoendes, naar een andere klas overgegaan, naar de praktijkleerweg. Hij is wel wat meer zijn best gaan doen, maar hij kan echt nog beter. Hij vindt zijn tablet thuis interessanter dan het leren en maken van huiswerk helaas. Zijn rapport was jammer genoeg nog niet zo denderend. We hopen echt dat hij komend leerjaar flink aan de bak gaat, want als hij echt politieman wil worden moet hij eigenlijk weer terug naar het hogere niveau VSBO. het heeft nu nog 1 jaar, voor hij een richting moet gaan kiezen. Je kan het Daan! Jaïsa moest afscheid nemen bij Girasol, de opvang waar ze 1 ochtend in de week naar toe ging om haar klaar te stomen voor de grote school. Ze vond het afscheidnemen best een beetje spannend. En ze gaat vooral tante Carla erg missen (op de foto staat tante Sanne). Ze heeft hier erg genoten, maar ja straks is het zover: dan is ze 4 jaar en wacht groep 1 op haar! De rest van de vakantie heeft Empsy veel gewerkt bij het Kunuku Aqua resort. Saar is veel weg geweest op dans-vakantieplannen en is nog naar het vakantieplan van de Open Poort geweest en Daniel heeft vooral erg genoten van het uren op de tablet kunnen spelen. Efraïm groeit verder goed en zolang Hannieke en Jannet er nog waren hebben we nog leuke uitstapjes gemaakt. Waaronder naar het mangobos! Het was ook best even weer wennen zonder die lieve tante's. Ondertussen kwam er nog veel kraamvisite, Sarah gedoopt, Efraïm opgedragen, druk geweest met de puppy's.
Uiteindelijk kwamen Benjamin (Sam's broer) met zijn vrouw Kathrin en ons nichtje Frieda nog op bezoek en hebben we leuke uitstapjes gemaakt. Aan het einde van de vakantie hebben we weer mooie nieuwe schooluniformen, schooltassen, schoolschoenen en schoolbenodigdheden gekocht (dat kost weer een hele hoop centen) maar de tieners weer superblij met hun nieuwe spullen :). Net in deze drukke week was het ook nog eens toetsweek en moesten we de kids goed aansturen op leren, fixeren, overhoren en nog eens overnieuw! Laatste kans om nog de cijfers omhoog te halen voor ze! Vooral voor Empsy is het erg belangrijk dat hij wiskunde ophaalt anders mag hij straks de techniek kant niet op? Hij heeft zich echt ingezet, dus we hebben goede hoop! Sarah gaat zeker mooi over en voor Daniël blijft t nog spannend...! Nu hebben ze bijna geen school meer, nog een baaidag en boeken inleveren, wat schoonmaken en dan hebben ze alweer vakantie! Empsy en Sarah willen kijken of ze wat vakantiewerk kunnen gaan doen. Zou leuk zijn als ze dat lukt! Hallo wereld! Vandaag donderdag 9 juni om 17:14 is geboren (3550 gram - 51 cm) : Efraïm Manasse Rave Het was een voorspoedige geheel natuurlijke bevalling zonder hulp van medicatie. Na 10 minuten persen was hij er! Eigenlijk zou ik anders ingeleid worden, dus zo fijn dat het uiteindelijk allemaal vanzelf ging, een cadeau van boven! We zijn God dankbaar dat het met Galina en Efraïm zo goed gaat en dat ze gezond zijn! Onze dank voor alle mensen die hiervoor gebeden hebben. We zijn Hem dankbaar voor de geboorte van onze mooie zoon en broertje Wat betreft de naam van onze zoon, voelen we een connectie met Jozef. Hij woonde in een land ver van zijn familie en vrienden en getuigde dat door de moeilijkheden heen zijn zoons hem de ellende en het gemis lieten vergeten en God hem vruchtbaar had gemaakt ondanks de moeilijkheden (Genesis 41:42). We bidden dat onze zoon en broertje vruchtbaar mag zijn in Zijn liefde en koninkrijk. Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de Heer. ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. - Jeremia 29:11 Deze week hebben we al kraamvisite gehad en zijn we verwend met leuke cadeaus en de geboortekaart is bijna klaar en kunnen mensen ook binnenkort verwachten! |
Archief
Februari 2017
CategoriesDe Raafjes
Ik ben Galina Rave. Ik en mijn man Samuël zijn in 2011 naar Curaçao gekomen. We zijn een gezinshuis voor kinderen die geen ouders hebben die voor hen kunnen zorgen. We doen dit vanuit Zijn liefde en bewogenheid (Compassions). Elke dag beleven we avonturen met onze pubers: Empsy, Sarah en Daniël en onze prinsesjes: Jaïsa en Simcha en kleine Efraïm. We doen dit vanuit de Stichting Compassions: http://www.compassions.nl |