We beginnen met de verhuizing: het huis is al bijna leeg en ons huis op Siloam is al vol :) Alles moet nog uit de dozen en een plekje krijgen. Met Michel samen heb ik spierballen getraind en zelfs ook al kasten, fornuis en bureau die kant op gekregen.. Sam heeft met Frits Senior een inbouwkast gemaakt en dankzij tante Malaika die op Jaïsa en Simcha paste, kon ik het verven in de aanbouw eindelijk deze week afronden! Nu nog boren, lampen, gordijnen e.d. ophangen, tegels leggen in de douches en spullen op de plek. Vandaag is eindelijk de portable cabin (soort woonwagen) naast het huis gezet, hij moet nog afgesteld worden. Dan komt het grootste project: de omheining maken, hoog en stevig genoeg voor onze big dogs! Als dat af is dan kunnen we een verhuisdag plannen!
We hebben nieuws van de cardioloog: eindelijk zijn de beelden naar Nederland verstuurd en zijn ze beoordeeld. Sam heeft de doorverwijzing gekregen om naar Nederland (Nijmegen) te gaan voor verder onderzoek, overleg en operatie. Nu moet alleen de SVB (soort ziekenfonds/ zorgverzekering) het nog goedkeuren, bid je mee? We hopen dat er nu schot in de zaak komt en aan de andere kant willen we onze geplande vakantie eind december niet mislopen :)
Dan de kids: met Daniël geen bijzonderheden behalve dan dat hij stiekem zijn tablet mee naar school had gesmokkeld. Verder speelt hij superleuk met Jaïsa die dol op hem is. Sarah heeft toetsweek gehad, we hopen dat ze straks een heel mooi rapport krijgt en haar inzet beloond wordt. Jammer genoeg vallen er steeds wel weer lessen uit en vragen we ons wel eens af of ze wel echt de stof behandeld krijgt die ze zouden moeten behandelen? Met Empsy wel weer wat meegemaakt. Die was gisteren een dag geschorst! Wat een ramp! Hij had een jongen geduwd en vastgehouden in een soort wurggreep. Ik zei al tegen Sam: vast om op te komen voor een vriend..en wat bleek ja hoor inderdaad, en meneer wordt het ergste gestraft (wat door zijn aandeel wel terecht was). Hij zit nu op een goede school en er zit zoveel in die jongen, maar wij kunnen het niet voor hem doen: hij moet zelf aan de bak. En natuurlijk netjes je strafwerk maken, ook al vindt je dat het nergens op slaat...
Het is nu regenseizoen: het fijne is dat het echt koeler is en soms zelfs koud! 's Avonds de koude douche is nu wel heel echt koud brrr! horror! Jaïsa gaat helemaal hard gillen als ze dat koude water over zich heen moet hebben dus de oplossing is nu toch maar grote ketel met warm water, eerst Simcha in bad, dan Jaïsa en ik. Als het water lauw is vindt Jaïsa het nog steeds heet..(net als haar eten, dat moet ook op Curaçaose-kamer-temperatuur). Het nadeel van al die regen is dat veel gebieden drassig zijn en wegen regelmatig overstroomd (de wegen worden ook gevaarlijker), ons huis lekt en de was bijna niet meer droog te krijgen is.. En de muggen die zich met de dag lijken te vermenigvuldigen (leggen eitjes in stilstaand water). Elke dag en nacht regent het keihard een paar keer. Sam en ik zijn er nu wel weer eens klaar mee (lijkt Nederland wel :P ).. maar de kinderen vinden het gezellig en het liefste willen ze naar buiten en in de regen fietsen, voetballen, door de mundi lopen etc. Dat laatste doet Empsy nu ook want hij heeft nu tijdelijk geen tablet meer, hij ging op beestjesjacht en in een pot hebben we nu een grote duizendpoot die hij had gevonden (de jongen pakt ook kakkerlakken e.d. met zijn handen op)..
Morgen ben ik dan echt 30 jaar, ga ik mijn cadeautje dragen welke ik heb gekregen van mijn ouders, broer&schoonzus en zus&zwager: een mooie jurk. Heb wat bolo-tjes (cake) gebakken om mee te nemen naar Siloam, even gegoogled hoe je dat lekker houdt als je het niet meteen opeet. Hopelijk heb ik de goede tips gelezen en smaakt het morgen nog ergens naar.
Verder is het doorbikkelen, heb de knollen af en toe wel op hoor: nachtvoedingen, rond 5/5:30 uur eruit, de hele tijd door druk zijn met klussen, huishouding draaiende houden, de kleine kids die constante aandacht vragen en nog een leuke moeder proberen te zijn. Ik zie er echt naar uit dat we verhuist zijn (dan is er nog heel veel te doen, want het huis is nog niet een leuk thuis gemaakt- maar dat komt later wel).. Maar dan hoeven we tenminste niet steeds heen en weer rijden voor het klussen. Dan moeten we er wel weer nóg vroeger uit om voor de filevorming richting Willemstad te gaan? Ach we bikkelen er ons er maar door heen. Af en toe grijpt alle onzekerheid rondom Samuël me ook aan, en het besef dat elke minuut een wonder en cadeau is. En zoveel 'onzeker' voor de nabije toekomst? Straks hopelijk even helemaal niets (kunnen) doen als we op vakantie zijn, ik denk dat ik dan uitgeteld aan het zwembad ga liggen :) Dan nu nog maar even doorknallen, het komt allemaal goed: ik heb rust in mijn hart en mijn ogen op Hem. Wetende dat Hij geen taak geeft en last geeft die we niet kunnen dragen en dat Hij voor mij en ons zorgt. (Dit is nietl zo'n dooddoendzinnetje wat ik neerschrijf ik weet dit mijn met hele wezen).
Nog even een heel leuk nieuwtje als afsluiter: Simcha kruipt! Nu eigenlijk niet zo handig met alle rommel in ons nieuwe huis want met haar 5 maanden wil ze het liefst overal mij achterna en alles zien en overal aanzitten. Op de video is ze nog erg rustig en wil ze niet in hoge snelheid kruipen, maar als de camera weg is natuurlijk wel en is niets meer veilig, kan me niet herinneren dat Jaïsa al zo jong zo ondernemend, sterk en flink was :D