Samuël is er maar druk mee met de jeugd van gemeente Bida Nobo. Zo is er elke week op vrijdagavond jeugdavond en op zondag is er nog weer jeugddienst. Het vraagt daarom best wat tijd en energie. Maar hij merkt dat juist na het jeugdweekend in de paasvakantie er echt een band is ontstaan en hij een hart heeft voor de jongeren. Hij maakt connectie met ze en merkt ook dat de jongeren in connectie komen met God. Zo heeft hij inmiddels gave onderwerpen kunnen behandelen, maar er is ook tijd voor ontspanning of een uitstapje. Er zijn een aantal jongeren die zich graag willen laten dopen, dus hierover hoort u vast binnenkort meer!
0 Reacties
Nog steeds erg ontdaan en verdriet in ons hart over het overlijden van Tio Herman (broeder Herman). Hij was een vader van vele kinderen hier op Curaçao, oprichter en visionair van Christelijk kinderherstellingsoord Siloam en st. Klein Jeruzalem. We wonen nu anderhalf jaar op het terrein van Siloam, maar tio Herman is al met ons betrokken geweest vanaf week 2 van ons vestigen op het eiland. Vol interesse hoe het met ons ging en als we ook maar iets nodig hadden mochten we altijd bij hem aan de bel trekken. Een man vol geloof en een voorbeeld hoe hij werkelijk vertrouwde op God voor alles. We missen hem enorm. Elke dag zijn er momenten waarin we hem 'tegenkomen' en herinnerd worden, maar we zullen hem eens weer zien!
Na al een hele tijd erg ziek te zijn geweest werd hij 7 april opgenomen in het ziekenhuis, (lever)kanker is toen vastgesteld. Een lange lijdensweg is door de Here hem bespaard. Wat een groot gemis voor tante Bep, zijn gezin, de kinderen en werkers van Siloam, vrienden en anderen die hem gekend hebben. Wilt u ze in deze moeilijke tijd in uw gebeden opdragen? Heerlijk dat opa en oma Hansma op bezoek kwamen. We hebben heerlijke uitstapjes gemaakt in de natuur en het strand. De kleintjes genoten van hun opa en oma en de tijd ging dan ook veelte snel voorbij!
Nou na bijna 5 jaar was het dan zover, het plan om de Christoffel berg, het hoogste puntje van Curaçao (372 meter) te bedwingen.. Echt een verstandige keuze was het echter niet. Maar elke vorige kans was ik óf zwanger óf aan de borstvoeding van een kleine baby en/of waren er van die sportieve mensen die de berg opgingen, waarbij ik het niet aandurfde omdat ik dan waarschijnlijk te snel zou moeten. Onze jongens immers, rennen zo wat die berg op... Nou ik niet hoor..! En met mijn ongeveer 32 weken zwangerschap wist ik ook niet of ik het wel zou halen aangezien ik soms nu thuis al na het dragen van een zware wasmand sta te puffen en hijgen na 15 meter :) Met het slow-'invalide'-team met mijn vader (opa, 65+ week geleden nog door de rug gegaan) en man (die ook zo eigenwijs is, met al de openhartoperaties, medicatie, slecht bindweefsel, dus slappe knieën, enkels etc) was ik van plan, als het echt niet zou gaan, dan gewoon terug te keren. Redelijk vroeg begonnen, 8.14 uur...en het was toch best pittig hoor! Steile stukken, hoge hellingspercentages, klauteren, en steeds maar in afwachting tot het ergste stuk waarover mij vertelt was, maar opeens waren we er! Na vele pauzes en rustmomentjes hoor, echt rustig gelopen! Sam kreeg al last van zijn hart en had al een flink nat t-shirt van het zweet, ongelooflijk dat hij het gehaald heeft, ben supertrots! Alleen wel wat bang hoe lang hij hier nog last van gaat houden, zijn spieren en lichaam zullen wel echt weer moeten herstellen na deze klim, maar toch het gevoel dat je er geweest bent...daar kan niets tegenop! Op de foto's in de verte ook nog Santa Martha baai, waar wij vlakbij wonen! Heerlijk vakantie! Lekker even niet zo vroeg eruit en de kids hun toetsweek zit er weer op dus nu even ontspannen. Omdat we bezoek uit Nederland hebben zijn we lekker vaak op stap geweest. Lekker met vrienden naar het strand en genieten! Ook hebben we veel gewandeld in de natuur. Vooral ook met het bezoek de mooie plekjes van 't eiland bezocht toen de oudste kids en Samuël op jeugdkamp van Bida Nobo waren. Daarover snel meer! En nu weer vroeg eruit, school is weer begonnen, al hebben ze al vrij snel alweer vakantie.. :)
|
Archief
Februari 2017
CategoriesDe Raafjes
Ik ben Galina Rave. Ik en mijn man Samuël zijn in 2011 naar Curaçao gekomen. We zijn een gezinshuis voor kinderen die geen ouders hebben die voor hen kunnen zorgen. We doen dit vanuit Zijn liefde en bewogenheid (Compassions). Elke dag beleven we avonturen met onze pubers: Empsy, Sarah en Daniël en onze prinsesjes: Jaïsa en Simcha en kleine Efraïm. We doen dit vanuit de Stichting Compassions: http://www.compassions.nl |