Dit klusje had ik het langste proberen uit te stellen, al stond de steiger al gereed. Ik heb namelijk sinds ik ouder ben geworden een beetje last van hoogtevrees gekregen. Daar waar mij vroeger geen kermisatractie hoog en gek genoeg kon gaan, krijg ik nu al de bibbers van het kijken van foto's en videobeelden waarin hoogte een rol speelt. Beelden van wat er allemaal fout kan gaan schieten nu al razendsnel door mijn hoofd. En dat was nu precies vandaag niet erg handig.
Dus nadat ik het huis helemaal had opgepoetst dacht ik nu toch maar dat ik maar eens met de kleinste kamers moest beginnen voor het 'succes-ervaring-effect' welke mij hopelijk de moed zal geven dan verder te gaan met de rest.
Juist vandaag was Samuël niet meegekomen en was Simcha er alleen. Ik probeerde de hoge ladder stevig te positioneren om daarna er op te klauteren en dan maar poetsen. De laagste latjes gingen goed, maar ja, het dak liep schuin omhoog dus het werd steeds wat lastiger er goed bij te komen. Op een gegeven moment bevond ik mij in de positie dat ik er helemaal bovenop moest zonder mij echt ergens aan vast te kunnen houden.. Op een gegeven moment ben ik dan zo gedreven dat het me ook moet lukken ook. Stond ik daar te wiebelen, met de gedachte dat als ik zou vallen en bewusteloos zou zijn niemand het direct zal opmerken.
En dan is er nog het probleem dat je er bovenop staat, maar weer stapje voor stapje naar beneden moet en je peinst over hoe je nu de voeten moet neerzetten en je benen moet buigen om weer veilig beneden te komen..
Ik typ dit stukje dus het is allemaal goedgekomen: morgen toch maar de steiger op in plaats van de ladder om bij de nog hogere stukken te kunnen komen..
Tenminste als het lukt! Want misschien moet ik morgen al wel afzien door de (spannings) spierpijn van alle actie van vandaag?