We begonnen met een strandbijeekomst waar we iedereen hebben uitgenodigd die we kennen op het eiland. Natuurlijk konden een aantal mensen niet, maar die grepen de kans op nog bij de andere momenten er bij te zijn of nog even uit eten met hen te gaan of bij ons thuis te komen. Zo hebben we iedereen nog even in de ogen kunnen kijken, samen kunnen bidden en een laatste knuffel kunnen geven.
Daarna heeft Samuël nog mogen spreken in de gemeente Bida Nobo en mochten we daar uitgezegend worden. Zoveel mensen die ons op het hart drukten hoe we gemist zullen gaan worden en ook de dankbaarheid die werd uitgesproken voor hetgeen we hebben gedaan en zijn geweest al de jaren op Curaçao maakte ons emotioneel. We zijn niet afhankelijk van de erkenning van mensen, maar toch was het of God ons, door hen heen, hiermee bemoedigde.