Aangezien we de 16e zouden vertrekken naar Bonaire, MOESTEN we zaterdag de 13e december wel verhuizen, of het nu klaar was of niet. Dus de druk en stress steeg op het laatste moment toch nog wel even... Mijn papa was hier gekomen en al snel kwam hij erachter dat dat een wijs besluit is geweest, we hebben met hem en vele anderen gebikkeld tot het einde om alles 'verhuisklaar' te krijgen. Er was nog een enorme lijst van klussen die moesten gebeuren en elke ochtend die we hadden scheurden we, nadat we de kids naar school hadden gebracht rond 8 uur richting Soto om daar wat uren te werken en dan weer terug om eten te koken en de kids weer van school te halen. Zorgzame dames hebben ons geholpen door ochtenden op Jaïsa en Simcha te passen, echt heel lief! Het grootste en zwaarste project was het hekwerk rondom het huis voor de honden, gemaakt met ijzeren palen en betongaas (goedkoopste en stevige oplossing). De palen moeten, nadat er een gat gegraven is, met een dikke moker de grond in worden geramd, daarna grind opgehaald met de kruiwagen en in het gat gestort en dan nog het beton erin gegoten. Geen vrouwenwerk kan ik je zeggen en ik zat met bewondering te kijken naar al die sterke kerels die hier bloed, zweet en tranen hebben laten vloeien om dit voor elkaar te krijgen. Nu geniet ik elke dag van het mooie hek, want ik kan alleen maar concluderen dat het ook nog eens precies, netjes en degelijk is neergezet ook! Dit hadden we nooit voor elkaar gekregen zonder hulp van al die spierbundels (mannen als jullie met naam en toenaam genoemd willen worden, moet je het maar laten weten ;) En toen, in de aanloop naar de verhuizing, hadden we naast stress, ook nog bijzondere momenten! Er was familie van ons uit Nederland over en het echtpaar wilde graag door Samuël gedoopt worden. Het is zo'n mooi stel, met prachtige kinderen en het was voor ons een voorrecht hierbij te mogen zijn! Hun kids konden weer overweg met de onze en zo was het een gezellige afleiding van alle drukte. Ook zijn we enorm gezegend door hen met alle kleding en dergelijke, wat een verassing. Terug naar de verhuizing...de dagen daarvoor nog spullen in dozen gepropt, de tuin van het oude huis gefatsoeneerd, zoveel mogelijk gedemonteerd en gaatjes gedicht en toen kwam de vraag: hoe verhuis je 2 volwassenen, 3 pubers, 1 peuter, 1 baby, 4 honden e 2 vogels? Nou ZO: Met een SUPERTEAM van lieve mensen, sommige die ons nauwelijks kennen (uit gemeente Reformá, die trouwens ook trouw bidden voor Sam's gezondheid) en al onze lieve vrienden die de schouders eronder hebben gezet! De een door te tillen, de ander door schoon te maken, op te passen op de kleintjes of door lekker te koken! En Hem, die alles mogelijk maakt! We willen een ieder nogmaals ontzettend bedankt voor alle inzet, YOU'RE THE BEST! En raad eens? Doordat iedereen auto's, pick-ups etc. had meegenomen (en er al heel veel spullen verhuist waren) konden we ALLEMAAL in 1 X over! Toen hebben ze nog geknald met alles op de juiste plek zetten en de laatste betonmatten aan de palen te bevestigen en mochten de honden los die zich trouwens nu al helemaal thuis voelen. 's Avonds stond ik nog wel stijf van de adrealine dus heb ik nog 3 kerstbomen opgetuigd voordat onze gasten diezelfde dag nog arriveerden: Jannet en Marieke, dus meteen 2 logees in het nieuwe huis, naast papa die hier ook nog logeerde, moesten we even creatief zijn totdat we die dinsdag op vakantie zouden gaan.... |
2 Reacties
Ben
1/11/2015 05:03:04 am
Wow.. Dat was een krachtsinspanning he! :-/ Jullie vakantie was wel broodnodig geweest! Ik ben benieuwd hoe de de nieuwe woning er uit ziet :) Btw, ik vind dat je een leuke schrijfstijl hebt Galina... Thanks voor de uptdate!
Antwoord
Hannieke
1/20/2015 04:28:57 am
Wow, wat een boel werk wordt er dan in korte tijd verzet. Wat een zegen! Geniet nog na van jullie vakantie en van het nieuwe huis! Liefs! Xx Hannieke
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Archief
Februari 2017
CategoriesDe Raafjes
Ik ben Galina Rave. Ik en mijn man Samuël zijn in 2011 naar Curaçao gekomen. We zijn een gezinshuis voor kinderen die geen ouders hebben die voor hen kunnen zorgen. We doen dit vanuit Zijn liefde en bewogenheid (Compassions). Elke dag beleven we avonturen met onze pubers: Empsy, Sarah en Daniël en onze prinsesjes: Jaïsa en Simcha en kleine Efraïm. We doen dit vanuit de Stichting Compassions: http://www.compassions.nl |