Samuël had de CT scan en omdat deze in het Sehos ziekenhuis momenteel stuk is, had hij geregeld dat hij bij het Advent hospitaal mocht komen scannen. Jaïsa vond de aquarium-salontafel erg interessant die daar in de wachtruimte stond :)
Na wat geduld mochten we de cd mee nemen om hem zelf bij de cardioloog in te leveren. Sam bedacht dat hij toch eerst zelf even een kopie wilde maken en hij heeft een medisch programma voor de Mac waarmee we hem konden bekijken.
Toen schrokken we toch wel echt van wat we zagen. We zijn geen artsen, maar hebben er inmiddels toch wel aardig wat verstand van en het was een hele duidelijke scan. De dissectie die over de gehele lengte van zijn aorta (vanaf het teflon-reeds-vervangen-stukje-aorta bij het hart tot in zijn liezen) loopt is enorm. Er is een hele duidelijke grote scheiding/tussenwand te zien in zijn ader. Daarnaast is het aneurysma (de bobbel in je fietsband, voordat de band klapt) ook niet een kleine bobbel, maar bestrijkt het een grote lengte van zijn aorta. En waar deze op het dikste punt in juli nog 4,7 cm was, maten wij nu 5,5 cm. Terwijl we begrepen hadden dat bij mensen met het syndroom van Marfan er over wordt gegaan op preventief opereren bij 5,0 cm.
Zo gammel dat zijn aorta nu is, kan hij elk moment scheuren en is elke minuut, uur, dag, week eigenlijk al een wonder. Pfft dan zakt de grond toch weg onder je voeten en sta je weer te shaken op je benen. Snel achter de cardioloog hier aan die de gegevens moet doorsturen naar Nederland, zodat ze daar een plan van aanpak t.a.v. een operatie kunnen maken. Later ontvingen we een email van de cardioloog waarin we tussen de regels door kunnen lezen dat hij zich afvraagt of de risicovolle operatie nog wel een optie is, gezien de staat van de aorta: hopelijk weten de echte deskundigen op dit gebied er nog wel raad mee en zien die opereren wel als lifesaver!
Vlagen van emotie en spanning overmannen mij elke dag enkele keren, maar in het algemeen genieten we van elk moment. De lekkere verse sinaasappeljuice die we via Siloam kregen, Wim die langs komt met een leuk, lief verrassingspakketje van Hermien zodat je 's avonds lekkere oud Hollandse pepernoten kunt eten, de brede glimlach van Simcha die nu al echt bijna kruipt! lieve emails naar aanleiding van onze nieuwsbrief, Jaïsa met haar schattige stemmetje en zinnetjes, Daniël die zich afvraagt of meer mensen het hebben dat je je leuke dromen niet kunt onthouden maar de minder leuke juist wel, Empsy die morgenochtend trots meeloopt bij de Fatumloop in zijn de-juiste-maat-tshirt en Sarah die een glimlach van oor-tot-oor tovert omdat ze een nieuw leuk zwempak kreeg (en ik een dikke zoen).
En nog steeds is daar geloof. Geloof dat voor Hem, die hemel en aarde (en de mens) gemaakt heeft; die Overwinner is van de dood, niets onmogelijk is. Mijn vertrouwen is in Hem. Hij is in controle en weet wat Hij doet. Daarin vindt ik rust en vreugde. Hoop en zekerheid dat Hij onze toekomst en die van onze kinderen in Zijn hand heeft en Hij in Zijn liefde bij ons is!