Nou de kinderen hebben zich al vrij snel aangepast. Jaïsa is dol op haar handschoenen en draagt ze het liefste ook binnen de hele dag. Ook de regenlaarzen zijn een hit en toen we een in een klein bosje gingen wandelen, ging ze op zoek naar mango's! (Het mango-bos in Curaçao gewend) Maar als snel werden het denne-eikels voor de eekhoorns :D Graag spelen ze buiten en als we ze proberen duidelijk te maken dat als het regent dat toch echt niet kan, kijkt ze ons vragend aan :) We hebben natuurlijk ook al de eendjes geprobeerd te voeren...maar de meeuwen! zijn hier blijkbaar brutaler want de eenden waren maar bang van ze en de meerkoetjes nog banger.. Verder geweldig al die speeltoestellen overal voor de kleine kids. Het slaapritme kwam er na 2 nachten weer aardig in gelukkig...
Maar mijn respect voor de ouders in Nederland is weer gegroeid..: daar waar we in Curaçao 'zo' de deur uitstapten (natuurlijk wel de luier/eet/drink tas mee)..moeten hier die kinderen allemaal ingepakt worden en versierd met sjaals etc. en die schoenen steeds aan en uit. Buiten is het koud, in sommige winkels (lees: Action) weer bloedheet. En waar je ze normaliter even op je heup zette en ze een tijdje bij je droeg...ben je zelf een dik-aangekleed-michelin-vrouwtje en de kinderen ook. Soms heb ik nog net Efraïms hoofd in de wurggreep voor hij door die gladde jas naar beneden glipt ;) :P Met de draagzak vind ik het ook al snel te zwaar en warm en te dik allemaal. Leve de buggy voor de wandelingetjes dus maar.. (ja die gebruik je op het eiland dus echt niet, want dat werkt niet echt met alle rotsen en cactussen).
Verder zijn we met zijn allen al aardig aan het snotteren en hoesten...onze huid is droog en moet ook echt wennen aan de andere weersomstandigheden..
We hebben al grijze dagen gehad, een storm, zonnetje, en hagel! Zelf ben ik nog niet op de fiets gestapt, mij echt nog te koud brrr.... en met de kids op de zitjes: het lijkt me nog best een uitdaging!
Wat wel beetje tegenviel en de moed mij behoorlijk van in de schoenen zonk was dat alles wat we moeten regelen aan verzekeringen, inschrijven, internet/mobiel, rijbewijs omzetten etc. veel minder snel en vlekkeloos vergaat dan ik had gedacht. Ik dacht: dat krijgen we zo rond allemaal, dat is toch beter geregeld in Nederland. Maar inmiddels ben ik wakker geworden en heb mijn doelen-planning behoorlijk aangepast... ik ben nu blij als het in een tijdsplan van een halfjaar geregeld is allemaal :D
Jaïsa is al een dagje wezen wennen op haar nieuwe school. Het is een christelijke school en wel wat verder weg, maar de sfeer is erg prettig en ze kwam enthousiast terug! Nu heeft ze voorjaarsvakantie en dinsdag na de vakantie gaat ze echt van start.
Jaïsa geniet erg van alle kinderen en vooral neefjes en nichtjes waarmee ze kan spelen. Simcha vindt dit ook super, maar is ook dol op de opa's en oma's en kan dat ook heel schattig zeggen. Iedereen is dol op Efraïm en hij lacht naar iedereen en laat alle kusjes en knuffels over zich heen komen...
We hebben al wat familiebezoekjes gehad en vriendenbezoeken. We vinden het leuk om af te spreken, dus welkom om contact met ons op te nemen hoor! Samuël wil ook graag spreken/voorgaan in gemeentes, dus weet dat we daar voor open staan.
10 April heeft Sam controles ingepland in het Radboud Ziekenhuis en zullen we in de periode daarna horen wanneer hij geopereerd zal gaan worden. Op FB kregen we de reminders aan precies 2 jaar geleden toen Sam zijn laatste operatie had, best heftig en confronterend dat weer te zien. Maar onze ogen zijn op Hem gericht en Hij was toen in controle en is dat nu ook zeker weten!
Verder is het wennen/ genieten we van:
- de warme douche (wat een luxe! bijna 6 jaar met alleen koude douches of bucket showers, dan is dit echt heerlijk)
- eten en drinken wat echt 3x beter van kwaliteit is dan op het eiland, de smaak, kleur, geur, wauw! en ook nog eens veel betaalbaarder!
- wennen dat het wc-papier opeens toch echt niet in die kleine prullenbakjes past maar dus in de wc pot gegooid mag worden!
- wennen dat je, zittend op de wc je verbaast dat er geen muggen vliegen om dood te slaan of mieren die geplet dienen te worden of dergelijke ;)
- het ontbreken van ventilatoren die zoemen de hele dag
- mensen op straat en in de winkels het personeel is zo aardig, beleefd en klantvriendelijk je te willen helpen etc.
- water uit de kraan is zooo koud!
- Met leftovers denken:"Volgens mij hoeft dit niet eens in de koelkast bewaard, weet je hoe koud het gewoon al is in de keuken" hahahaha
Wat nog opvalt is dat de mensen wel gehaaster zijn en minder geduld hebben. Ook 'bemoeien' ze zich veel sneller met een ander of hebben een oordeel: waarschijnlijk zijn wij daar ook vrij snel weer aan gewend, maar dat valt ons zo eerst wel op. En die geur van net bemest land met de gierwagen, was dat nu een stiekem vertrouwde geur of toch vies?! ;)
We hebben vandaag een hele dag gezwommen in een zwembad en de meiden hadden echt de tijd van hun leven in het water en de glijbanen. Net zo leuk als een dag op het strand in Curaçao en misschien zelfs stiekem nog leuker, ze hebben zó genoten! Dat doet je als ouders natuurlijk goed. Morgen naar de andere opa en oma toe, geweldig om familie weer op rij-afstand te hebben. Het is onbeschrijfelijk om te merken hoe goed het is om zelf, maar vooral de kinderen te zien genieten van de familie en vrienden, dan kom je er toch wel achter wat je gemist hebt al die tijd en wat een voorrecht het ook is om hier weer te zijn in Nederland. Daar trotseren we die kou, regen en wind dan maar weer voor ;)
Hoe gaat het met Daniël, Sarah en Empsy vraag je je misschien wel af... We hopen zeer snel met hen te skypen en hebben per internet wel wat contact met hen gehad. Dani en Saar vinden het soms nog best wel even wennen van ons meer 'Nederlandse' gezinsleven nu echt bij hun Curaçaose familie te wonen, waarbij zij elkaar echt moeten leren kennen en er vertrouwen mag groeien. We vinden het fijn als jullie mee willen blijven bidden dat zij zich thuis mogen voelen en hun band met hun familie en tante hechter mag worden. Ze geven aan ons te missen.
Empsy is van het ene gezinsleventje overgegaan in een nog groter gezinsleven bij de familie Brand, met wat meer vrijheden waar hij ook wel aan toe was, en daarnaast voldoende zorg en ook taken die passen bij het jong volwassene-zijn. Ook heeft hij (mede door onze hulp ;) ) een bijbaantje gevonden en dat gaat super goed. Hij mist ons ook wel, maar heeft zich goed aangepast en probeert er het beste van te maken nu en geniet ook echt van het leven bij de familie Brand.
We zijn dankbaar dat ze allemaal op een plek zijn: waar mensen om hen heen zijn die van hen houden en het beste met hen voor hebben!
Ook wetende dat er nog vrienden zijn op het eiland die ook hen allen tot steun zijn, logeeradres zijn en taxi en zo nog enorm helpen.
Ook met Tijger, Lisa en hun puppy's gaat het goed: ze lopen nu al een beetje en de oogjes zijn open :)
Zodoende, proberen we ons geen zorgen meer te maken en het nu ook los te laten en in Zijn hand te leggen keer op keer.